زیبای وطنی

 

 

  این روزها دوباره آتش خفته ی بین فلسطین و اسرائیل زبانه کشیده است. و هر دو طرف از خجالت هم در آمده اند. البته اسرائیل اشراف زیادی به روی نوار غزه دارد و با آتش توپخانه و هواپیماهای جنگنده آنها را زیر آتش خود می گیرد. فلسطینی ها فقط از طریق حملات موشکی جواب آنها را می دهند و این باعث رعب و وحشت شهذک نشین های اسرائیلی شده است. از هر دو طرف تعدادی کشته شده اند. اعتراضات فلسطینی ها در بیت المقدس ادامه دارد و درگیری ها شدید شده است. امروز ویدیویی دیدم که جنگنده های اسرائیل یک ساختمان را در غزه که بانک و دفتر تلویزیون محلی در آن بوده را با چند راکت منهدم کرد. آماری از کشته شدگان منتشر نشده بود. نمی دانم رسانه های دیگر کشورها چه موضعی در قبال فلسطینی ها دارند. فقط این را می بینم که بسیاری از حوادث از طریق عکاسان مستقل و خبرگزاری های غیر وطنی منعکس و منتشر می شود. و هرچه از رسانه ی ما پخش می شود ضبط تصاویر و فیلم های شبکه های خارجی و ارائه ی تفسیر دلخواه بر روی آنهاست.

  تلویزیون گزارش هایی از کشته شدگان مدرسه ای در کابل و خانواده های قربانیان حملات اسرائیل را همزمان پخش می کند. بدون اینکه رعایت حال مخاطبینش را بکند صحنه های خونین از کودکان را بی رعایت هیچ ضوابطی پخش می کند. انگار از این کار لذت می برند. می دانم با این کار می خواهد افکار عمومی را به سوی مظلومیت و بی گناهی مردم غزه سوق دهد. اما چرا اینگونه ؟! سال هاست این کار را می کنند و هر بار به بدترین شکل ممکن و بسیار منزجر کننده !

  در این سال ها تفاوت هایی که از آزادی و نوع زندگی اعراب فلسطینی در غزه و دیگر جاها دیده ایم بسیار متفاوت تر از آن چیزی است که حکومت به ما نشان می دهد. بخصوص آزادی نوع پوشش و حجاب زنان و موسیقی و دیگر موارد آزادی های اجتماعی که برای آن ها حل شده است و ما بعد از چهل سال هنوز تکلیف خودمان را با این مقوله ها حل نکرده و به جایی نرسیده ایم و سردرگم هستیم.

  سال هاست که دیگر اعتمادی به تلویزیون ندارم و شاید بتوان گفت : نداریم. خیلی از ما آنچه را که از تلویزیون کشور پخش می شود را باور نداریم و سعی می کنیم اطلاعات مان را از منابع مختلف تهیه و آنها را با هم مقایسه کنیم و در حد دانش خود از آن نتیجه گیری کنیم. علاوه بر تمام خبرهای ریز و درشت مسئولینی که در این رسانه مجال حضور می یابند کسانی هستند که از قماش مدیران صدا و سیما هستند و هیچگاه آبی از آنان برای مردم گرم نمی شود.

خبرها مخابره می شوند. رسانه ها یاوه گویی می کنند. زشت را زیبا و زیبایی را کریه جلوه می دهند و وقت می کشند. و در تمام این لحظات موشک ها به پرواز در می آیند، گلوله ها شلیک می شوند و خون های ریخته شده خاک را گلگون می کنند !   

  photo by me.